Het
terug bewust worden van de waarden in onze natuur.
Als geboren en getogen Rukkelingenaar had ik in mijn jeugd nog de tijd en de
mogelijkheid om de natuur van nabij te beleven. Op de buik liggen staren
naar de drukte in mierennesten, met uitgestrekte hand in konijenpijpen naar
jongen graaien, in bomen klimmen naar vogelnesten, jonge zanglijsters,
geelgorzen, turkse tortels en wat nog allemaal met de
hand grootbrengen, kikkervisjes vangen en in bokalen bewonderen, achter de
oogstappels of de kersen gaan (toen kon het nog ongestraft), ravotten met de vrienden in holle wegen en
bossen...
We voelden ons vrij en losgelaten in die immense natuur, of waren wij het
die zo klein waren ...
Wie van de oudere generatie herkent zich hier niet in? Onbewust
kenden wij die natuur als onze broekzak, een voorrecht waar we ons toen geen vragen over stelden, we vonden het
allemaal zo vanzelfsprekend.
Nu die jeugdtijd steeds verder wegzinkt en de natuur van toen een flinke
knauw heeft gekregen, blikken we er nostalgisch op terug en beseffen dat het echte natuurbeleven voor de meeste
van onze kinderen en kleinkinderen is weggevallen, ze zijn met zoveel andere
dingen begaan die veel plezanter zijn of hebben hun tijd hard nodig om er
nog te komen in dit leven.
Natuur is voor hen herleid tot de nieuwsberichten : dioxine kiekens, dolle
koeien, gaten in ozon lagen, Kioto normen, polen die smelten... velen kennen
het verschil niet meer tussen gezond en ongezond, een eik of een beuk, een lijster of een
merel, een wesp of een bij...
We proberen hier wat aan te doen door er één interessant wezentje uit te
lichten en iedereen in te wijden in de fascinerende wereld van de bijen.
De bijen helpen in moeilijke tijden.
De bijensterfte is hot news geworden de laatste jaren. Bijen sterven veel
meer dan gemiddeld en van overal wijst onderzoek uit dat er niet één
oorzaak voor te vinden is maar dat zowel parasieten, bacteriën, virussen,
schimmels, gisten, pesticiden, imkermethodes enz. aanleiding kunnen zijn van
de sterfte.
Het feit dat de bijen, in tegenstelling tot vroeger, zo gevoelig zijn
geworden voor al die zaken wijst erop dat er wat schort met hun
immuunsysteem, hun afweersysteem tegen indringers staat niet meer op peil.
De jonge bij bouwt die weerstand op dank zij een goede ontwikkeling, door
een goede voeding met de levensnoodzakelijke elementen zoals eiwitten,
aminozuren, vetzuren, vitamines en mineralen.
In tegenstelling tot de alleseters halen de bijen dit enkel uit het
stuifmeel van de bloemen. Zij hebben daarom continu een grote hoeveelheid
aan divers stuifmeel nodig en daar wringt het schoentje tegenwoordig. Wij
hebben door onze bezetenheid om de natuur naar onze hand te willen zetten,
de hoeveelheid en verscheidenheid van de wilde flora zover terug gedrongen
dat er op veel tijdstippen in het jaar voor de bij niets te rapen valt zodat
zij het moet doen met monotoon of minderwaardig stuifmeel.
In plaats van het gebruik van allerhande middelen om de verzwakte of al
zieke bij te helpen, wat de imkers van overal wordt aangeraden, hebben we
ervoor gekozen om de natuur een handje te helpen.
Door de aanleg van een eigen bijentuin met zorgvuldig gekozen beplanting,
willen we onze bijen terug geven wat ze broodnodig hebben. De tuin zit nog
in zijn opstartfaze, bomen en struiken hebben immers hun tijd nodig. Het
laten begaan van de wilde natuur en jaarlijkse bijkomende inzaaiingen hebben
al dadelijk effect.
Met het openstellen van de tuin voor groepen willen we de aandacht vestigen
op dit milieuprobleem waar we enkel samen wat kunnen aan doen.
Marc
terug
|