Het
terug bewust worden van de waarden in onze natuur.
Als geboren en getogen Rukkelingenaar had ik in mijn jeugd nog de tijd en de
mogelijkheid om de natuur van nabij te beleven. Op de buik liggen staren
naar de drukte in mierennesten, met uitgestrekte hand in konijenpijpen naar
jongen graaien, in bomen klimmen naar vogelnesten, jonge zanglijsters,
geelgorzen, turkse tortels en wat nog allemaal met de
hand grootbrengen, kikkervisjes vangen en in bokalen bewonderen, achter de
oogstappels of de kersen gaan (toen kon het nog ongestraft), ravotten met de vrienden in holle wegen en
bossen...
We voelden ons vrij en losgelaten in die immense natuur, of waren wij het
die zo klein waren ...
Wie van de oudere generatie herkent zich hier niet in? Onbewust
kenden wij die natuur als onze broekzak, een voorrecht waar we ons toen geen vragen over stelden, we vonden het
allemaal zo vanzelfsprekend.
Nu die jeugdtijd steeds verder wegzinkt en de natuur van toen een flinke
knauw heeft gekregen, blikken we er
nostalgisch op terug en beseffen dat het echte natuurbeleven voor de meeste
van onze kinderen en kleinkinderen is weggevallen, ze zijn met zoveel andere
dingen begaan die veel plezanter zijn of hebben hun tijd hard nodig om er
nog te komen in dit leven.
Natuur is voor hen herleid tot de nieuwsberichten : dioxine kiekens, dolle
koeien, gaten in ozon lagen, Kioto normen, polen die smelten... velen kennen
het verschil niet meer tussen een eik of een beuk, een lijster of een
merel, een wesp of een bij...
We proberen hier wat aan te doen door er één interessant wezentje uit te
lichten en iedereen in te wijden in de fascinerende wereld van de bijen.
Ons onderzoek kenbaar maken aan de bijenwereld.
Ik heb al altijd verwonderd gekeken naar al die verschillende types van
bijenkasten die we alleen in België al gebruiken. Allen hebben ze hun
voordelen maar ook hun gebreken voor zowel de imker als de bijen.
De ideale kast zal wellicht een utopie blijven omdat die voor elk imker en
zijn imkermethode wellicht anders moet zijn, maar we komen toch een aardig
stuk in de buurt met de ontwerpen die uit onze studie voortvloeiden.
Blijft het bij tekentafelwerk, of beginnen we die kasten te maken? de nabije
toekomst zal het uitwijzen.
Over de sterfte die de bijen treft de laatste jaren kan je niet zomaar heen
lopen. Onderzoeken zijn al meer dan 10 jaar bezig en geven geen bevredigende
oplossing. Men weet het gewoonweg niet en schuift dan maar alles op de rug
van de varroa-teek die in bijenvolken voorkomt. De imkers wordt aangeraden
om de bijen het jaar rond te behandelen met zuren, olieën, chemische troep enz...
We vonden het hoog tijd om de verschillende sterftesituaties van de laatste
jaren eens van nabij te bekijken en daar lessen uit te trekken. Een
onderzoek in 2005 en 2006 resulteerde in het dossier 'Sterfte onder de
bijenvolken - een milieu uit evenwicht' , een heel andere kijk op de
bijensterfte.
Hetzelfde dossier werd afgerond met een plantengids gericht op laatbloeiers
met een korte beschrijving van de plant, zijn eigenschappen en vooral de
waarde voor de bijen als late stuifmeelplant.
Een naslagwerk voor iedereen die de natuur en onze insectenwereld een handje
wil helpen.
Marc
terug
|